Εδώ Πολυτεχνείο!

Ωραία παιδιά, με τα μεγάλα μάτια 

 σαν εκκλησίες χωρίς στασίδια.

Ωραία παιδιά, δικά μας,  

με τη μεγάλη θλίψη των αντρείων.
Αψήφιστοι, όρθιοι στα προπύλαια,  

στον πέτρινο αέρα.
Έτοιμο χέρι, έτοιμο μάτι,
πως μεγαλώνει το μπόι,
το βήμα και η παλάμη του ανθρώπου;
Γιάννης Ρίτσος - 16 και 17 Νοέμβρη 1973

Η πρώτη μας κατασκευή αφιερωμένη

 στην επέτειο του Πολυτεχνείου,

 ( αφού προηγήθηκε εξιστόρηση των γεγονότων ,

είδαν εικόνες, φωτογραφίες και άκουσαν τραγούδια)

με ελεύθερη ζωγραφική και κολλάζ.

και βασίστηκε 

σε μια υπέροχη κατασκευή από πηλό

 που είδα στο pinterest.

Με εποπτικό υλικό και εικόνες συζητήσαμε 

 και για τις έννοιες "Δημοκρατία" και "Δικτατορία"

και δημιουργήσαμε με γλωσσοπίεστρα 

το γράμμα Δ.

Οι εικόνες της κυρίας  Δημοκρατίας 

και της Ρίας της Δικτατορίας

τις βρήκα στο διαδίκτυο εδώ,

στο ιστολόγιο της υπέροχης συναδέλφισσας, 

Φαίης Τριγώνη.

Τις εικόνες που πλαισίωσαν τις έννοιες 

της δημοκρατίας και της δικτατορίας 

και κόλλησαν τα παιδιά στις δύο πλευρές

 του γράμματος Δ

τις βρήκα

 έπειτα από σχετική αναζήτηση στο διαδίκτυο.

Ακούσαμε κι ένα υπέροχο τραγούδι του Μάνου Λοϊζου 

 Ο δρόμος 

από το άλμπουμ τραγούδια του δρόμου

και γράψαμε κι εμείς στον τοίχο τη λέξη 

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!

Ντενεκεδούπολη, Ντενεκεδούπολη
είσαι ωραία, τρανή
Ντενεκεδούπολη, Ντενεκεδούπολη
σε αγαπάμε πολύ!

Η  ιστορία της Ντενεκεδούπολης  

προσπαθεί να μεταδώσει αξίες,  

που δεν αλλοιώνονται με το πέρασμα του χρόνου. 

Πάντα το καλό νικάει στο τέλος  

με όπλο την φιλία, την αλληλεγγύη, 

την υπομονή παρέα με την επιμονή και τη δουλειά.

Αφού έπαιξα στα παιδιά κουκλοθέατρο 

την ιστορίας της Ντενεκεδούπολης

ζήτησα από τα παιδιά να ψηφίσουν 

τον αγαπημένο τους ήρωα.

 Η Μηλίτσα ήταν η αδιαμφισβήτητη νικήτρια 

στις προτιμήσεις των παιδιών , 

ακολούθησαν ο Σαρδέλας,  ο Σοφός, 

ο Οκ Μπαμ, Μπαμ και ο Βουτυρένιος...

 Και σας τα παρουσιάζουμε με σειρά εμφανίσεως  

όπως και στην πολυαγαπημένη ιστορία 

 της Ευγενίας Φακίνου.