Η γιορτή του πατέρα!

 

Χρόνια Πολλά 

στους φανταστικούς μας πατερούληδες!

Η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη 

στους μπαμπάδες μας!

Αν και τα σχολεία έχουν κλείσει, 

είχαμε μεριμνήσει για τα δωράκια τους , 

μιας και η γιορτή του πατέρα πέφτει πάντα 

την 3η Κυριακή του Ιούνη!

Κατασκευή κουκουβάγια 

που κρύβει ένα γλυκό μυστικό!

Και στις κάρτες έγραψαν 

υπέροχες χρωματιστές ευχές! 

Βρήκα χρόνο και διάβασα στα απειρωτάκια μου 

κι ένα απόσπασμα 

από τις πιο συγκινητικές, ποιητικές 

συλλογές που έχουν γραφτεί από πατέρα προς το παιδί του!

            Πρωινό άστρο

Το Πρωινό άστρο γράφτηκε το 1955 και αποτελεί ένα ξεχείλισμα πατρικής τρυφερότητας του ποιητή Γιάννη Ρίτσου για τη νεογέννητη κόρη του Έρη. O ποιητής-πατέρας τραγουδά στο βρέφος την αγάπη του, περιγράφοντας την πληρότητα που έφερε στη ζωή του η γέννησή του. Το ποίημα, δομημένο σε 19 αυτοτελείς ενότητες, 

προβάλλει το όραμα ενός ειρηνικότερου και δικαιότερου κόσμου.

Το απόσπασμα που ακολουθεί αποτελεί την πρώτη ενότητα.

     Στην κόρη μου ΕΡΗ

Κοριτσάκι μου, θέλω να σου φέρω

τα φαναράκια των κρίνων

να σου φέγγουν τον ύπνο σου.

Θέλω να σου φέρω

ένα περιβολάκι

ζωγραφισμένο με λουλουδόσκονη

πάνω στο φτερό μιας πεταλούδας

για να σεργιανάει το γαλανό όνειρό σου.

Θέλω να σου φέρω

ένα σταυρουλάκι αυγινό φως

δυο αχτίνες σταυρωτές απ’ τους στίχους μου

να σου ξορκίζουν το κακό

να σου φωτάνε

μη μου σκοντάψεις, κοριτσάκι,

έτσι γυμνόποδο και τρυφερό

στ’ αγκάθι κ’ ενός ίσκιου.

Κοιμήσου.

Να μεγαλώσεις γρήγορα.

Έχεις να κάνεις πολύ δρόμο, κοριτσάκι,

κ’ έχεις δυο πεδιλάκια μόνο από ουρανό.

Κοιμήσου.

Το πρόσωπο της μητερούλας φέγγει

πάνω απ’ τους ρόδινους λοφίσκους του ύπνου σου

εαρινό φεγγάρι

ανάμεσα από τα στάχυα της έγνοιας της

και τα τριαντάφυλλα των τραγουδιών μου.

Κοιμήσου, κοριτσάκι.

Είναι μακρύς ο δρόμος.

Πρέπει να μεγαλώσεις.

Είναι μακρύς

                        μακρύς

                                    μακρύς ο δρόμος.

Γ. Ρίτσος, Πρωινό άστρο, Κέδρος

           

Δωράκια αποφοίτησης!

Μια ολόκληρη χρονιά έφτασε στο τέλος!

Μια χρονιά γεμάτη ποικίλα συναισθήματα,

πολλή δημιουργία και πολλές όμορφες στιγμές!

Τα μεγάλα απειρωτάκια μου,

αποχαιρέτησαν το Α΄ Νηπιαγωγείο τους,

ως είθισται

κρατώντας στα χέρια τους την Αρετούσα,

μια μολυβοθήκη- σαραντοποδαρούσα,

κάτι σα μεταβιβαστέο στοιχείο με πολλές αναμνήσεις 

από το Νηπιαγωγείο στο Δημοτικό Σχολείο  

που θα κοσμεί το γραφείο τους! 

και τα μικρά μου απειρωτάκια,

όμορφα καπελάκια,

που έχουν κάτι από την ανεμελιά του καλοκαιριού!

Συνήθως για τα αγοράκια- προνήπια ετοιμάζω

χαριτωμένα φιδάκια, καθώς όμως  πολλά αδέλφια τους 

έχουν φοιτήσει στο Α΄ Νηπιαγωγείο μας

το έχουν ήδη στο σπίτι τους!

Τα παιδιά ζωγράφισαν στις τσάντες

την πιο όμορφη σχολική τους ανάμνηση,

(υπερίσχυσε το Νηπιαγωγείο Δάσους)

για να βάλουν μέσα τους ατομικούς φακέλους εργασιών,

 (οι οποίοι βάρυναν πολύ όπως διαπίστωσαν μόνα τους)

         κι κάποιες όμορφες εκπλήξεις που είχαμε δημιουργήσει!

Μαζί τους πήραν και τα πορτρέτα τους,

το << Λεξικό των συναισθημάτων >>

που δουλέψαμε ασχολούμενοι

με το πρόγραμμα ατομικών και κοινωνικών δεξιοτήτων

<< Βήματα για τη ζωή >>

και την << Πινακοθήκη των συναισθημάτων >> ,

την οποία και θα σας παρουσιάσω

λεπτομερώς σε επόμενη ανάρτηση!

Όλα αυτά ανήκουν πια στην οικογένειά τους,

για να τα έχουν και να τα χαίρονται και στο μέλλον.

Τους τα παραδίδω

την τελευταία ημέρα

 με πολλή αγάπη, περηφάνια και ιδιαίτερη χαρά.  

Κατέκτησαν τόσες γνώσεις και δεξιότητες,

οπλισμένα και πανέτοιμα να ξεκινήσουν το νέο τους ταξίδι!

Ζήτησα όμως κι εγώ κάτι από τα παιδιά! 

Να υπογράψουν στο αγαπημένο μου μακό 

για να έχω κι εγώ ένα όμορφο αναμνηστικό!

Ο μύθος της Αράχνης, ένα υφαντό και μια μοναδική επίσκεψη

 

Τις προηγούμενες ημέρες βρεθήκαμε ξανά 

στο αγαπημένο μας δασάκι του Άι Γιώργη, 

υλοποιώντας το καινοτόμο πρόγραμμα 

<<Νηπιαγωγείο Δάσους>>.

Στους πρωινούς μας περιπάτους, 

μεγάλη εντύπωση μας προξένησαν οι ιστοί 

που είχαν φτιάξει οι αράχνες, από τους οποίους

 οι περισσότεροι ήταν υπερμεγέθεις. 

Φάνταζαν υπέροχοι καθώς τους έλουζε ο ήλιος 

είτε είχαν πάνω τους τις δροσοσταλίδες του πρωινού.

Αυτό μας έδωσε την αφορμή να τους αφηγηθώ

το μύθο της Αράχνης και της Θεάς Αθηνάς, 

της κοπέλας-υφάντρας που η Θεά μεταμόρφωσε σε αράχνη. 

Μιλώντας για ύφανση και υφαντά, 

που τα περισσότερα παιδιά δεν γνώριζαν σαν τεχνική, 

αποφάσισα να τους δείξω πώς γινόταν αυτό. 

Στήσαμε το δικό μας «αργαλειό» , 

όπως τα αρχαία χρόνια που ήταν κρεμαστός,

(η φωτογραφία είναι από το Αρχαιολογικό Μουσείο Ηγουμενίτσας)

σε δυο κοντινούς κορμούς δέντρων,

 σε ύψος ενός μέτρου περίπου απ’ το έδαφος.

Απ’ αυτό έδεσα κάθετα σκοινιά, 

μ’ ένα κουκουνάρι για βαρίδι ,

πάνω στο οποίο θα δημιουργήσουμε. 

Προμηθευτήκαμε χοντρές κλωστές και ξεκινήσαμε το υφαντό.

 Αφού έκανα την αρχή 

ακολούθησαν όλα τα παιδιά.

           

Εδώ να προσθέσω ότι στη δραστηριότητα αυτή 

συμμετείχε  και η ομάδα εκπαιδευτικών από

 Αυστρία, Βουλγαρία, Ιταλία , Τουρκία και Ρουμανία 

που μας επισκέφθηκαν στο εξοχικό μας Νηπιαγωγείο, 

συνοδεία της Διυθύντριας Π.Ε. Θεσπρωτίας 

κυρίας Μαρίνας Μπέση,

 αφού το Νηπιαγωγείο μας συμμετέχει , 

μαζί με άλλα σχολεία της περιοχής μας

 στο πρόγραμμα Erasmus+ KA201

«Student Transition in Education Paths» 2019-2022.

 

Τους υποδεχθήκαμε 

μ΄ ένα αγγλικό τραγουδάκι,

( το βίντεο είναι από τις πρόβες μας)

 ένα πλατύ χαμόγελο,

αφίσες

κάρτες- δωράκια, δημιουργίες των παιδιών,

          γλυκίσματα από το καλαθάκι της Κοκκινοσκουφίτσας

και δροσερό παγωτό!

Τους ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψή τους!

Δημιουργήσαμε όλοι μαζί ένα καταπληκτικό υφαντό 

και είμαστε όλοι πολύ περήφανοι για αυτό. 

Ένα δημιούργημα συνεργασίας,

 από τη συλλογή

 των κατάλληλων κουκουναριών έως την ύφανση.

Τηρώντας μια αγαπημένη παράδοση, 

αυτή του να παίρνουμε μαζί μας κάτι από κάθε βδομάδα

 παραμονής στο δασάκι, 

θελήσαμε να φτιάξουμε ο καθένας το δικό του υφαντό,

 όχι με κλωστές, αλλά με υλικά του δάσους. 

Αποφασίσαμε να φτιάξουμε μικρά καδράκια-υφαντά.

 Μαζέψαμε ξυλάκια, ίσια και ίδιου πάχους. 

Το κάθε παιδί συνέλεξε τα δικά του υλικά

 και πολλές φορές τα ανταλλάξανε μεταξύ τους, 

ώστε να έχουν όλοι τα κατάλληλα. 

Δέσαμε με χόρτο τέσσερα ξυλάκια σε σχήμα τετράγωνο

 ή ορθογώνιο, ανάλογα με τα ξυλάκια κάθε παιδιού. 

Με σκοινί βάλαμε κάθετα το στημόνι

 κι αφήσαμε να βάλουν μόνα τους ότι ήθελαν για υφάδι,

 οριζόντια δηλαδή.

 Χρησιμοποίησαν θυμάρι, λουλούδια, φύλλα, πευκοβελόνες κ.ά. 

σε μοναδικούς, υπέροχους συνδυασμούς.

Φύλλο εργασίας για το μύθο της αράχνης

Το καλαθάκι της Κοκκινοσκουφίτσας

 είχε και για τα απειρωτάκια μου

μπισκότα- αράχνες, 

που πολύ τα ενθουσίασε!

Η εβδομάδα που πέρασε ήταν πολύ ευχάριστη και δημιουργική! 

Τα παιδιά πήραν μαζί τους εμπειρίες και γνώσεις

 μα πάνω απ΄ όλα 

αποδείχτηκαν φιλόξενοι οικοδεσπότες 

και ενθουσίασαν  τους φίλους μας από την Ευρώπη!