Trick Or Treat ?

 

Στο μάθημα Αγγλικών,      

η κυρία Μαρία μας μίλησε για τη γιορτή του Halloween, 

 η οποία ξεκίνησε από τον αγγλοσαξωνικό κόσμο 

και μέσω των Άγγλων, Ιρλανδών 

και Σκωτσέζων μεταναστών 

έγινε δημοφιλής και στην Αμερική.  

Τα απειρωτάκια μας, μέσα από μουσικά βίντεο,  

κατάλληλα επιλεγμένα για την ηλικία τους,  

διδάχθηκαν με ευχάριστο και παιγνιώδη τρόπο  λέξεις 

σχετικά με την ημέρα αυτή,  

ενημερώθηκαν  για την ιστορία της, 

που γίνεται στις 31 Οκτωβρίου,  για τις μεταμφιέσεις, 

 (μερικά είπαν ότι μοιάζει πολύ με τις Απόκριες)

  για τις κολοκύθες. 

Εν συνεχεία υλοποιήθηκαν αρκετές δραστηριότητες

 που πολύ μας διασκέδασαν.

Φύλλο εργασίας από τη misses Maria

και καλαθάκια με τραταρίσματα,

δωράκι από τη Misses Maria!

Κι επειδή Halloween χωρίς φαναράκια δε νοείται, 

κατασκευάσαμε τις όμορφες γατούλες 

 που κρατούν κολοκύθες-φαναράκια, 

 φιγούρες αντιπροσωπευτικές της ημέρας.

Κατασκευάσαμε 

και φαναράκια - φαντασματάκια

από απαλό χαρτομάντηλο,

 βουτηγμένο 

σε αραιωμένη κόλλα ατλακόλ

και τα στερεώσαμε 

σε μπαλίτσες από αλουμινόχαρτο

τα αφήσαμε 2 ημέρες να στεγνώσουν,

κι έτοιμα τα φαναράκια, 

να φωτίζουν τις μεγάλες νύχτες που έρχονται,

( με led ρεσώ).

Ζωγραφίσαμε

Περιτυλίξαμε με χαρτί υγείας

κι ένα φιλαράκι μας 

που ήθελε τόσο πολύ να μεταμορφωθεί σε μούμια!

Ακολούθησαν πολλά γέλια και πειράγματα

  

και στο τέλος τα κεράσματα!

Ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία

 για τα παιδιά μας  

να μάθουν έθιμα και παραδόσεις άλλων λαών 

 και να περάσουμε όλοι μαζί,

  δυο πολύ όμορφα πρωινά!

Επέτειος 28ης Οκτωβρίου

 

Γιορτή λοιπόν σήμερα γεμάτη μεγαλείο,

  περηφάνια και τιμή  

για κάθε Έλληνα μεγάλο και μικρό!

Γιορτή που "έντυσε" μελωδικά 

με το ακορντεόν της 

η γλυκιά μας προσκεκλημένη, 

κα Μάνθα Ζιάγκου.

Τα χρόνια περνούν,

τα τραγούδια ΟΧΙ!

Εδώ Α΄Νηπιαγωγείο Παραμυθιάς!

Ακούτε: Ένα το χελιδόνι

και το ακορντεόν.

Τραγουδήσαμε κι άλλα τραγούδια, 

αλλά πόσα να αναρτήσει κανείς!

Και ο συγχρονισμός τέλειος μπορώ να πω, 

αν σκεφτεί κανείς ότι δεν είχαν προηγηθεί πρόβες.

Τα παιδιά αφότου απήγγειλαν τα ποιήματα τους,

πειραματίστηκαν με τα πλήκτρα

συνθέτοντας 

τη δική τους αντιπολεμική μελωδία.

Η αναμνηστική μας φωτογραφία.

Το σκηνικό μας , 

έργα των παιδιών

με θέμα το ακορντεόν.

Τα απειρωτάκια πήραν μαζί τους σήμερα

την  κατασκευή ,

εμπνευσμένη 

από τα αγαπημένα ¨κλαδιά της σοφίας¨

της κας Γιώτας Αλεξάνδρου.

Εδώ κι εδώ 

μπορείτε να δείτε δραστηριότητες 

για την ίδια ιστορία

από προηγούμενες χρονιές.

Επειδή μου το ζητήσατε, σας παραθέτω 

ένα βιντεάκι με τα βήματα

 αυτής της κατασκευής.

Το φόντο της κατασκευής είναι

ο πίνακας  του Α. Αλεξανδράκη

¨μας καίνε τα χωριά¨.

Μάνθα, χίλια ευχαριστούμε !

Ανυπομονούμε για την επόμενη 

μουσική μας συνάντηση!

Μέχρι τότε να σε ακούμε καλά!

Μπουκέτο της Ειρήνης

Σαν σήμερα, στις 25 Οκτωβρίου του 1881,  

γεννήθηκε ο Ισπανός ζωγράφος Πάμπλο Πικάσο, 

ένας ευαίσθητος και πολυτάλαντος εικαστικός.

 Πολλά έργα του, αποτελούν χρήσιμο εποπτικό υλικό, 

τροφή για σκέψη και προβληματισμούς, 

γύρω από τις έννοιες Πόλεμος-Ειρήνη.

Σήμερα είδαμε, σχολιάσαμε και φιλοτεχνήσαμε 

τον πίνακα

 Μπουκέτο της  Ειρήνης, 1958

Το συγκεκριμένο έργο του, 

(που το επέλεξα όχι τυχαία), 

 συνδυάζει όσο κανέναν την τέχνη

 με ένα πολύ δυνατό κοινωνικό μήνυμα. 

Αν και το συναντάμε με πολλούς διαφορετικούς τίτλους 

η συγκεκριμένη λιθογραφία παρουσιάζει 

ένα απλό σχέδιο λουλουδιών για ένα πολύ δυνατό σκοπό. 

Την Ειρήνη. 

Το έργο δημιουργήθηκε από τον Picasso 

για τη διαδήλωση ειρήνης που πραγματοποιήθηκε

 στη Στοκχόλμη, 16-22 Ιουλίου 1958. 

Xαρακτηρίζεται από μια έντονη επίδειξη χρώματος 

και μεταδίδει έμφυτα μια αίσθηση ελπίδας και αναγέννησης.

(Τα αποτυπώματα της παλάμης είναι δυο παιδιών)

Αποτίσαμε λοιπόν σήμερα ελάχιστο φόρο τιμής 

 στη μνήμη του  

και στο τεράστιο αντιπολεμικό του έργο, 

που η απλότητα του αφήνει να μιλήσει

 κατευθείαν στην ψυχή μας.

Αφιερώματα στον Πάμπλο Πικάσο 

από προηγούμενες χρονιές

μπορείτε να δείτε εδώ

κι εδώ.

Τα ξωτικά του δάσους

 

Πάμε μαζί στο δάσος.

Ν’ αγκαλιάσουμε τα μεγάλα δέντρα,

που στον κάθε κορμό έχουμε χαράξει

εδώ και χρόνια τα ιερά ονόματα.

Να τα συλλαβίσουμε μαζί,

να τα μετρήσουμε ένα-ένα.

Με τα μάτια ψηλά στον ουρανό σαν προσευχή.

Το δικό μας το δάσος δεν το κρύβει ο ουρανός.

Δεν περνούν από δω ξυλοκόποι.

του Μανώλη Αναγνωστάκη

Στο δάσος ξανά, που για λίγες ημέρες 

είναι και φέτος

(για ένατη, συνεχόμενη χρονιά)

το εξοχικό μας σχολείο,

φιλοτεχνήσαμε  τα πορτρέτα μας 

με  θησαυρούς του δάσους

που συλλέγουμε καθημερινά 

στον πρωινό μας περίπατο.

Τώρα πια είμαστε κι εμείς μυθικά πλάσματα

που κατοικούμε ανάμεσα στα δέντρα 

του αγαπημένου μας δάσους!

Ο υπέροχος εαυτός μου!

 

Μισό λεπτό λιγάκι να σκεφτώ 

κι όλα για τον υπέροχο εαυτό μου 

 θα σας πω!

Τα πορτρέτα μας φιλοτεχνημένα 

από τα ίδια τα παιδιά κοσμούν το χώρο υποδοχής!