Ντενεκεδούπολη

Τα γνωστά ντενεκεδάκια ζωντάνεψαν 

σήμερα στην τάξη μας 

αφού μέρες τώρα τα παιδιά με τα χεράκια τους 

τα ζωγράφισαν , τα έκοψαν κι έπαιξαν μαζί τους. 

Σας τα παρουσιάζουμε με σειρά εμφανίσεως 

όπως και στην πολυαγαπημένη ιστορία 

της Ευγενίας Φακίνου.

( διακριτικό τεστ μνήμης, 

θέλοντας να διαπιστώσω αν αποσπάται η προσοχή τους

την ώρα που τους διαβάζω :) )

Την ιστορία αφηγείται ο ήλιος

που τόσα έχουν δει τα μάτια του... 

Η Ντενεκεδούπολη είναι μια πολιτεία αλλιώτικη απ΄τις άλλες. Δεν είναι φτιαγμένη από τούβλα, 

πέτρες, τσιμέντο ή γυαλί. 
Είναι ολόκληρη φτιαγμένη από ντενεκέδες. 

Και μένουν σ΄αυτή, τι... άλλο; Ντενεκεδάκια. 
Άδεια, σκουριασμένα, παλιά ντενεκεδάκια. Βρέθηκαν όλα πεταμένα σ΄ένα σκουπιδότοπο κι αποφάσισαν να φτιάξουν τη δική τους πολιτεία, για να μένουν μόνα τους και να΄χουν την ησυχία τους

Τα ντενεκεδάκια που μένουν 

εδώ έχουν περίεργα ονόματα: 

 Ζούσαν όλα πολύ ευτυχισμένα 

                       στην Ντενεκεδούπολη,                      

ώσπου μια μέρα εμφανίστηκε ...

 ...έφερε τα πάνω κάτω,

έγινε αρχηγός με το έτσι θέλω!!!

Με τούτα και με κείνα,

  με τις τόσο φοβερές απαιτήσεις

και εγωιστική συμπεριφορά του 

κι αφού τα ντενεκεδάκια  απηυδισμένα 

του ζήτησαν πολύ ευγενικά 

να φύγει κι αυτός αρνήθηκε, 

κατάντησε ένας πατημένος τενεκές ...

...έτσι τέλος καλό, όλα καλά!

Η  ιστορία της Ντενεκεδούπολης 

προσπαθεί να μεταδώσει αξίες, 

που δεν αλλοιώνονται με το πέρασμα του χρόνου.

Πάντα το καλό νικάει στο τέλος 

με όπλο την φιλία, την αλληλεγγύη, την υπομονή παρέα με την επιμονή και τη δουλειά.

Αφιερωμένες στους μαθητές-μαθήτριες  

της Γ΄ Λυκείου και στους καθηγητές τους

οι επόμενες ζωγραφιές- εντυπώσεις

μέσα από τα μάτια των παιδιών, 

όπως είδαν τη χθεσινή εκδήλωση 

για την Επέτειο του Πολυτεχνείου.

Δεν είναι πολύ όμορφες;;;