Πάμε μαζί στο δάσος.
Ν’ αγκαλιάσουμε τα μεγάλα δέντρα,
που στον κάθε κορμό έχουμε χαράξει
εδώ και χρόνια τα ιερά ονόματα.
Να τα συλλαβίσουμε μαζί,
να τα μετρήσουμε ένα-ένα.
Με τα μάτια ψηλά στον ουρανό σαν προσευχή.
Το δικό μας το δάσος δεν το κρύβει ο ουρανός.
Δεν περνούν από δω ξυλοκόποι.
του Μανώλη Αναγνωστάκη
Στο δάσος ξανά, που για λίγες ημέρες
είναι και φέτος
(για ένατη, συνεχόμενη χρονιά)
το εξοχικό μας σχολείο,
φιλοτεχνήσαμε τα πορτρέτα μας
με θησαυρούς του δάσους
που συλλέγουμε καθημερινά
στον πρωινό μας περίπατο.
Τώρα πια είμαστε κι εμείς μυθικά πλάσματα
που κατοικούμε ανάμεσα στα δέντρα
του αγαπημένου μας δάσους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου