Ένα ξεχασμένο μολύβι

...ήταν που λέτε κάποτε, ένα μολύβι ξεχασμένο

 σ΄ ένα σκοτεινό συρτάρι. Αποφάσισε λοιπόν 

να ζωγραφίσει από μόνο του, όλα όσα του είχανε 

μάθει τα παιδικά χεράκια που το είχανε κρατήσει... 

...κι έτσι γέμισε το συρτάρι φως και γέλια...

...και είναι ένα μικρό ¨πειραγμένο¨ απόσπασμα από 

μια αγαπημένη ιστοριούλα του Μάνου Κοντολέων

¨ένα συρτάρι γεμάτο όνειρα¨ 

Ήταν κάποτε, ένα μολύβι που το είχανε ξεχάσει

 μέσα σ’ ένα άδειο συρτάρι.

Ήταν σκοτάδι εκεί μέσα κι ήταν κι η μοναξιά που έκανε 

το μολύβι να νιώθει λυπημένο.

Έτσι λοιπόν, αποφάσισε να ζωγραφίσει από μόνο του, όλα όσα

του είχανε μάθει τα χέρια που, κάποτε, το είχανε κρατήσει.

Στρώθηκε στη δουλειά κι άρχισε να σχεδιάζει στον πάτο 

του συρταριού, , τους δρόμους μιας πόλης.

Έφτιαξε δύο, έφτιαξε κι άλλον ένα, μετά ζωγράφισε ανάμεσά

τους και μια πλατεία.

Στη συνέχεια, έβαλε δέντρα στην πλατεία –μια ιτιά, μια λεύκα, ένα

Φοίνικα. Ζωγράφισε κατόπιν σπίτια στις άκριες των δρόμων και στο-

λισε τις πρασιές τους με λουλούδια-γαρίφαλα , μαργαρίτες, ντάλιες.

Στο τέλος ζωγράφισε και τέσσερα παιδιά. Δυο στην πλατεία να

κάνουν κούνια, ένα να διαβάζει κάτω από τη λεύκα. Το τέταρτο το

έφτιαξε να κάνει ποδήλατο στους δρόμους.

Τώρα, πια, το μολύβι δεν ήταν μόνο του. Είχε τη συντροφιά των
λουλουδιών, των δέντρων, των παιδιών. Ωραία ήταν!

«Μα είναι πάντα σκοτάδι!»του είπε το παιδί 

που έκανε ποδήλατο.
Το μολύβι έτρεξε στην πιο βαθιά γωνιά του συρταριού, στην πιο
Σκοτεινή, κι εκεί ζωγράφισε έναν ολοστρόγγυλο ήλιο.

Το φως σκορπίστηκε μέσα στο συρτάρι.

«Μπράβο!» φώναξαν τα λουλούδια.

«Μπράβο!» φώναξαν τα δέντρα.

«Ζήτω!» φώναξαν και τα παιδιά.

Και το μολύβι γελώντας , έτρεξε προς τα εκεί

 που ήταν η πλατεία.

«Ελάτε να παίξουμε!» προσκάλεσε τα δυο παιδιά. Κι αυτά

 καβαλήσανε τις δυο του άκρες και το κάνανε τραμπάλα.

Ήταν, που λέτε, κάποτε ένα μολύβι που το είχανε ξεχάσει μέσα σ’

Ένα συρτάρι γεμάτο φως. Σ’ ένα συρτάρι γεμάτο γέλια.

Το χρωματιστό μας μολύβι... 

(εδώ το σχέδιο από το pinterest)

...έκρυβε και μια έκπληξη μέσα του.

Ένα παζλ με το όνομα του κάθε παιδιού,

μια όμορφη ιδέα με την οποία

 μπορούν να παίξουν και συνθέσουν 

το όνομά τους. 

(στα προνήπια προσέθεσα και μια καρτέλα )

για προνήπιο

Τα νήπια έχουν κατακτήσει εδώ και καιρό

τη δεξιότητα της γραφής...

...οπότε είχαν αρκετό χρόνο 

στη διάθεσή τους να παίξουν 

με μια αυτοσχέδια τραμπάλα

που σκαρφίστηκαν 

με το αγαπημένο μου μολύβι :)

Η όρεξη για μάθηση 

και η δημιουργική τους φαντασία είναι όντως ασυναγώνιστη!!!

Ξένοιαστα και δημιουργικά πέρασε 

η σημερινή μας ημέρα στο Νηπιαγωγείο , 

έξω μουντάδα και βροχή,

μέσα χρώμα και θαλπωρή!

Καλό βράδυ σε όλους!