Μιλώντας για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου,
διαβάσαμε την αγαπημένη
Ντενεκεδούπολη της Ευγενίας Φακίνου
και ψηφίσαμε τον αγαπημένο μας ήρωα!
Διαβάσαμε
και στο δάσος,
το πρώτο βιβλίο που έγραψε και εικονογράφησε
η Σοφία Ζαραμπούκα,
αμέσως μετά τη δικτατορία
και εξηγεί στα παιδιά τι σημαίνει αυτή η λέξη.
Εν συνεχεία αφού ακούσαμε και είδαμε μέσα
από την αναζήτηση στο διαδίκτυο
βίντεο και φωτογραφίες,
γράψαμε το σύνθημα σε πανό- φύλλο εργασίας,
θαυμάσαμε το πλούσιο αντιδικτατορικό έργο
του Γιάννη Γαΐτη,
κι επιλέξαμε τους
¨Λαθραναγνώστες¨
κατασκευή από ζωγραφισμένο ξύλο, 1969
για την επόμενη δραστηριότητα μας.
ένα κολλάζ με φωτογραφίες από εφημερίδες
εκείνων των ημερών
και τα ανθρωπάκια του,
σχεδιάζοντας στο τέλος
και τις οριζόντιες και κάθετες γραμμές στα σακάκια τους.
Μνημονεύσαμε και τον αγαπημένο Μίκη,
ακούγοντας αποσπάσματα
από το Άξιον Εστί σε στίχους του Οδυσσέα Ελύτη,
αλλά και τη Ρωμιοσύνη σε στίχους του Γιάννη Ρίτσου.
Σήμερα τα απειρωτάκια μου,
μετά το πέρας της σχολικής γιορτής του Πολυτεχνείου,
έφυγαν με τα πορτρέτα τους,
που κρατούν ένα κόκκινο γαρίφαλο,
καθώς η ιστορία εύκολα πέρασε από τη μνήμη στην καρδιά!