Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2016

23 Φεβρουαρίου 1913, η απελευθέρωση της Παραμυθιάς και ο Φρεντ Μπουασονά

Το έργο και ο θαυμασμός του φιλέλληνα φωτογράφου Φρεντ Μπουασονά για την Ελλάδα αξίζει σήμερα, 
με αφορμή την επέτειο της απελευθέρωσης της Παραμυθιάς, μια δεύτερη ματιά. 
Μετά από τόσα χρόνια, δίνει ψυχή σ' αυτά τα κομμάτια χαρτιού, τα οποία θα μπορούσαν να είχαν παραμείνει απλές φωτογραφίες.
Ο Φρεντ Μπουασονά βρέθηκε στην Θεσπρωτία το
 1913 την χρονιά της απελευθέρωσης από τους
Τούρκους και με τον φωτογραφικό φακό του,
 αποθανάτισε ορισμένες από τις πιο χαρακτηριστικές 
στιγμές της εποχής. 
103 χρόνια μετά, τα Απειρωτάκια τίμησαν 
 την απελευθέρωση και τον Μπουασονά,
σκιτσάροντας με μολύβι και γαλάζια ξυλομπογιά
μια από τις φωτογραφίες 
του Γαλλοελβετού φωτογράφου.

Κατόπιν επεξεργασίας στο πρόγραμμα ζωγραφικής :) 

Ορίστε και κάποιες πανέμορφες δημιουργίες!
 ...keep in touch με ηπειρώτικο χορό 
από τους 36 Ελληνικούς Χορούς του Νίκου Σκαλκώτα. 




Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2016

Πολύχρωμες παλάμες και οι ονομασίες των δαχτύλων

Με το ένα μου χεράκι κάποια συναισθήματα
περήφανα θα σας πω!
Ένα το μεγάλο για το θυμό,
δυο το δειχτικό για τη χαρά
τρία το μεσαίο για το φόβο
τέσσερα το παράμεσο για την αηδία,
πέντε το μικρό για τη λύπη!



Το αποτύπωμα της παλάμης μας με τους ήρωες
της ταινίας ¨inside out¨,
κοσμεί το εξώφυλλο του Φεβρουαρίου
( για τον ατομικό φάκελο των νηπίων)

Μια ξεκαρδιστική και διασκεδαστική ιδέα 
που είδα στο pinterest.
Με τη μόνη διαφορά ότι στη
πολύχρωμη παλάμη των παιδιών
πρωταγωνιστεί ο εαυτός τους και όχι η Ράιλι!

Δεν είναι πολύ όμορφες;;;!!!



Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2016

Η αποθήκη και τα μόμπιλε της μακρόχρονης μνήμης

Υπάρχει μια αποθήκη γεμάτη από πολύχρωμες μπαλίτσες που περικλείουν και μια ανάμνηση χρωματισμένες ανάλογα με το συναίσθημα που κυριαρχούσε όταν τη βίωσες.
Είναι η αποθήκη της Μακρόχρονης Μνήμης.
Η Μακρόχρονη Μνήμη είναι αυτό το είδος μνήμης το οποίο μας επιτρέπει να αποθηκεύουμε πληροφορίες για ένα χρονικό διάστημα διάρκειας μερικών λεπτών έως και πάρα πολλών δεκαετιών
 ή ακόμη και για πάντα.
Μπορεί να θεωρούμε την μνήμη ως κάτι δεδομένο, αλλά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε την σημαντικότητά της για την ζωή μας. Η ικανότητα να αποθηκεύουμε, να ανακτούμε αλλά και να συνδέουμε πληροφορίες είναι ζωτικής σημασίας τόσο για την επιβίωσή μας όσο και για την ανάπτυξη της προσωπικότητάς μας 
και την απόκτηση γνώσεων.
Προ ημερών ζήτησα από τα παιδιά να ανακαλέσουν στο μυαλό τους μια ανάμνηση,
μια για κάθε συναίσθημα...

...να τη ζωγραφίσουν και να την αντιστοιχίσουν 
στο ανάλογο χρώμα... 

...κίτρινο της χαράς, γαλάζιο της λύπης, 
κόκκινο του θυμού,
μοβ του φόβου, πράσινο της αηδίας.
Στη συνέχεια κάθε παιδί παρουσίασε
 τις αναμνήσεις του μια προς μια
στην ομάδα
και κατόπιν τις τοποθέτησε στο πάτωμα...
...δημιουργώντας κατά κάποιον τρόπο
  το λαβύρινθο του εγκέφαλου
όπως το είχαμε προσεγγίσει και με το ανάλογο φύλλο εργασίας.
Όταν η παρουσίαση τελείωσε, 
περπάτησαν ανάμεσα στους διαδρόμους
συζητώντας και θαυμάζοντας τις αναμνήσεις όλων,
περνώντας έτσι 
από την ατομική μνήμη στη συλλογική.
Και όλες οι αναμνήσεις μας έγιναν μόμπιλε
που ομόρφυναν τόσο πολύ την τάξη μας!

Τα σχέδια






 Αντιστοίχιση των αναμνήσεων 
με το ανάλογο συναίσθημα 
Δημιουργία του μόμπιλε συνδέοντας 
τις αναμνήσεις με λεπτό συρματάκι. 
Τα κρεμάσαμε ψηλά. 
Έτοιμα!!!
Νιώσαμε ιδιαίτερη χαρά και περηφάνια 
με το θαυμάσιο νέο 
της παγκόσμιας διάκρισης 
του αγαπημένου μας παραμυθά Ευγένιου Τριβιζά
Την Παρασκευή,του αφιερώσαμε αρκετή ώρα, αναζητώντας και διαβάζοντας παραμύθια του
στη βιβλιοθήκη μας.
Του αξίζει πραγματικά κάθε έπαινος!
...keep in touch με το πολυαγαπημένο ηλιοτρόπιο του ιδίου.